Auroth ก็เป็นดั่งเช่นนักกวีเอกที่ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย ที่เพียงแต่ต้องการเวลาในการประพันธ์บทกวี หากแต่ชีวิตของการเป็นมังกร Winter Wyvern นั้นเต็มไปด้วยการถูกขัดจังหวะเวลา บทมหากาพย์ของมังกรโบราณนั้นมีเรื่องราวประวัติศาสตร์ที่ยาวนานและมีสีสัน แต่ก็มีบางคนที่เกรงว่าเหล่ามังกรปราชญ์ที่เหลืออยู่จะไม่มีมากมายเหมือนเมื่อสมัยก่อนแล้ว มีเพียงบรรทัดเพียงไม่กี่บรรทัดที่ถูกเขียนเพิ่มในบทกวีมังกร Eldwurm Edda ตั้งแต่ยุครุ่งเรืองครั้งล่าสุด Auroth คร่ำครวญอาลัยไว้ว่า "เราต่างหลงลืม ว่าชีวิตมีค่ากว่าชัยชนะ หรืออำนาจเหนือศัตรูใด และเรายังจำต้องดำเนินชีวิตของพวกเรา ในการไล่ตามหาความเป็นศิลปินในตัวเรา" นางได้เริ่มดำเนินการคณะสำรวจเพื่อค้นคว้า รวบรวมหนังสือมากมายเพื่อหาแรงบันดาลใจ แต่ว่าการค้นคว้าทั้งหมดนี้มักถูกกวนใจอยู่บ่อยครั้ง และนางก็ใช้เวลาในการประพันธ์น้อยเกินกว่าที่ควรจะเป็น แม้ว่านางจะทราบดีว่านางควรหลบซุ่มแต่ในถ้ำของนาง เขียนเพิ่มเติมในบทกวี นางกลับต้องหลวมตัวเข้าไปในการต่อสู้มหากาพย์กับศัตรูที่แข็งแกร่งทั้งหลาย นางได้บุกปล้นชิงปราสาท ฝ่าเข้าหอสมุดโบราณมากมาย... และแม้ว่านางจะกองสุมชัยชนะและความรุ่งโรจน์ของตนไว้ นางจะเกล่าบอกตนเองว่ามันเป็นเพียงผลกระทบจากการค้นคว้าของนางเท่านั้น ในความเป็นจริงก็คือทักษะและพลังของนางในสนามรบจะเป็นที่กล่าวถึงระดับตำนาน งานวิชาที่แสนตรากตรำของนางป่านนี้คงเป็นที่น่าสรรเสริญในวรรณกรรมไปแล้ว แต่นางก็ยังไม่พร้อมที่จะยอมรับเป็นตัวเอกชูโรงในนิยายตำนานวีรกรรม นางยังปราถนาที่จะเป็นผู้สร้างมันอีกด้วย
