วันพฤหัสบดีที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2559
Rizzrack ยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องอยู่ในหัวของเขา เขาลงมือทำงาน ไขประแจมือ, ขันน๊อต, สร้าง, ตัด, และตีเหล็กอย่างไม่หยุดหย่อน เขาอดหลับอดนอนเพราะเอาแต่สร้าง หลายเดือนผ่านไปหลังจากที่ปิดกั้นตัวเองอยู่ในห้องทำงานของลุงเขา และผลงานของเขาก็ใกล้จะเสร็จลุล่วงแล้ว เขานวดหลังตัวเองเมื่อตาคล้อยจะหลับไป เขาเคยเห็นดอกไม้ที่ลอยปกคลุมอยู่บนคลื่นของชายหาด Augury Bay ที่เงียบสงบ ก่อนที่มันจะระเบิดออกเป็นละอองเกสรที่คร่าสิ่งมีชีวิตเมื่อเข้าสู่ปอด เขาสะดุ้งตื่นพร้อมอาการสำลักหายใจเกือบไม่ออก ผ่านไปหลายชั่วโมงด้วยเสียงลับคมมีดขนาดใหญ่บนหินลับมีดเป็นจังหวะๆ อยู่ในห้องทำงาน ในหัวของเขาคิดถึงภาพอดีตของเหล่าเพื่อนบ้านที่ถูกเถาวัลย์พันเกี่ยวรัดคอจนตาย และห่อหุ้มบ้านเรือน น้ำท่วมบนหาด Augury เทียบกันไม่ได้เลยกับความน่ากลัวที่มวลน้ำทิ้งไว้ของรากไม้ที่ฝังลึกนอกกำแพงเมือง แต่บัดนี้หุ่นชุดเกราะเลื่อยของเขาจะทำให้เขาแข็งแกร่งและปลอดภัย ทำให้เขามีความหวังที่จะเผชิญหน้าและขจัดความกลัวที่หลอกหลอนอยู่ในหัวของเขาให้หายไป ภาพของกิ่งก้านต้นไม้และเลือด เมื่อเมืองล่มสลาย Rizzrack หนีออกมาได้จากต้นไม้ที่เดินและฆ่าแกงได้ เหล่าต้นไม้พังประตูและโหมบุกเข้ามาในเมือง ต้นไม้บดขยี้พังทำลายทุกสิ่งที่ชาว Augury Bay พยายามปกป้อง และไล่ตามผู้กำลังหลบหนี ในความเงียบที่สับสน Rizzrack ปลดโซ่หนาที่พันรอบแขนหุ่น มือของเขาสั่นเมื่อเขาตรวจสอบสายเชื่อมต่อและเอานิ้วที่สั่นเทาลูบไล้ไปที่อุ้งมือหุ่น หุ่นเกราะเลื่อยของเขาพร้อมแล้ว เมื่อนิ้วที่สั่นเทาของเขาปลุกเครื่องจักรใบมีดให้มีชีวิตขึ้น ความกลัวของเขาหายไป ความกลัวที่เฝ้ารอเขาอยู่ และที่เขาต้องไปเผชิญหน้าเพื่อหวังจะสงบจิตใจของเขา เมื่อหุ่นเลื่อยของเขาสั่นระริกระรี้อย่างมีชีวิต เขารู้แล้วว่าเขาต้องไปเผชิญหน้ากับความกลัวนี้ และเขารู้ว่าเขาจะไม่ชอบมันเลยสักนิด
ไม่มีบทบาทสำคัญอะไรใน WC3 น่าจะเป็นเพียงก็อบลิ้นนักประดิษฐ์ทั่วๆไป
