นักบวชแห่ง Turstarkuri จ้องมองผู้บุกรุกระลอกแล้วระลอกเล่ากำลังโจมตีอาณาจักรที่อยู่ด้านล่างจากอารามที่อยู่บนหุบเขาอันทุรกันดารของพวกเขา การบำเพ็ญตนอย่างเคร่งครัดในอารามอันไกลโพ้นและยากที่จะเข้าถึงทำให้พวกเขาอยู่ห่างจากความวุ่นวายทางโลกและห่อหุ้มตนเองด้วยการทำสมาธิที่ทำให้ไร้การคะนึงถึงพระเจ้าหรือธาตุแห่งเวทมนตรา จนกระทั่งกองทหารแห่ง Dead God ได้มาถึง เหล่านักรบศักดิ์สิทธิ์ที่มาพร้อมคำสั่งชั่วร้ายเพื่อให้เปลี่ยนการเคารพบูชาของชาวพื้นเมืองไปสู่หลักการแห่งความว่างเปล่าที่เป็นดั่งพิษร้ายของจ้าวแห่งความตาย จากภูมิประเทศที่มีแต่เลือดและสงครามมาเป็นเวลาหลายพันปี พวกมันฉีกกระชากวิญญาณและกระดูกของเหล่าทหารแห่งความตายและโยนมันใส่เหล่าผู้นับถือ Turstarkuri อารามยืนหยัดต่อสู้อย่างยากลำบากเป็นเวลาสองอาทิตย์และพวกนักบวชไม่กี่คนที่ตื่นจากการเข้าสมาธิเชื่อว่าผู้บุกรุกเป็นเพียงจินตนาการชั่วร้ายที่มารบกวนการเข้าสมาธิ พวกเขาถูกสังหารบนเบาะไหมพรมของตนเอง มีผู้รอดชีวิตวัยเยาว์แค่เพียงคนเดียว นักแสวงบุญที่มาทำหน้าที่คอยช่วยเหล่านักบวชเพียงแต่ยังไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นสมาชิกของอาราม เขาจ้องมองด้วยความหวาดกลัวหวาดกลัวเมื่อได้เห็นนักบวชที่เขาทำหน้าที่รับใช้คอยเติมน้ำชาและตำแยให้ถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม แล้วถูกปลูกให้ฟื้นขึ้นมาเพื่อรับใช้ Dead God เขาหอบคัมภีร์ศึกษาหลักคำสอนของ Turstarkuri ที่มีค่าซึ่งเหลือเพียงไม่กี่เล่ม เล็ดลอดหนีไปยังดินแดนอื่นที่ปลอดภัย พร้อมกับคำสาบานที่ไม่เพียงจะกวาดล้างเหล่านักเวทของ Dead God แต่รวมไปถึงการทำให้เวทมนตร์ทั้งหลายถึงจุดจบในคราเดียวกัน
